Συγγραφείς εν δράσει - Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις - Μαρία Στυλιανού
ΠΩΣ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΝΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ;
«Πώς μπορώ να αρχίσω να γράφω ένα μυθιστόρημα;». Η δική μου η απάντηση σ’ αυτό το κύριο, δικαιολογημένο και τεράστιας σημασίας ερώτημα είναι απλή. Αν έχετε στερέψει από φαντασία και έμπνευση, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τη ζωή που σκαρφίζεται, που γεννά -αν θέλετε- καθημερινά αυτά τα τόσο απαραίτητα συστατικά. Φτάνει να διαθέτετε «ευήκοον ους» και μάτι ικανό για να γίνετε δέκτες γεγονότων και φαινομένων που με καταλύτη τη δική σας φαντασία και επεξεργασία μπορείτε να μεταπλάσετε σε ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα. Και πιστέψτε με πως είναι τόσο πλούσια σε ερεθίσματα που θα το διαπιστώσετε αν ρίξετε μια ματιά γύρω σας, στην καθημερινότητά σας. Και, προς Θεού, μην ψάχνετε έτοιμες και εντυπωσιακές ιστορίες με ανατροπές και έτοιμη πλοκή. Και τα πιο απλά θέματα μπορούν να αποτελέσουν έμπνευση για ένα ωραίο μυθιστόρημα, φτάνει να βάλετε μπροστά τη δική σας φαντασία, να την αφήσετε να δώσει το βάθος και την έκταση, την πλοκή και τις ανατροπές, όλα γενικά τα δομικά υλικά που θα δώσουν νόημα και ενδιαφέρον στον αναγνώστη. Μιλώντας μεταφορικά θα έλεγα πως έχετε μπροστά σας τον κορμό ενός δέντρου (κεντρική ιδέα) και καλείσθε να ζωγραφίσετε με τη δική σας πέννα απάνω του τα στέρια χοντρόκλαδα (όλη τη δομή και τις διαδρομές του αφηγήματός σας με περιγραφές, σχόλια, εσωτερικούς διαλόγους, γεγονότα και πράξεις, τα οποία ο Αριστοτέλης και Πλάτωνας διέκριναν σε «διήγηση» και «μίμηση», ανάλογα με το αν ο αφηγητής διηγείται μια ιστορία με τη δική του φωνή ή αν δανείζεται την φωνή άλλων προσώπων), προκειμένου να πιαστεί ο αναγνώστης για να αναρριχηθεί στην κορυφή και στο τέλος μιας γοητευτικής διαδρομής. Με τις ψηφίδες του έντεχνου λόγου, της αισθητικής και των εκφραστικών σας μέσων θα δώσετε τα χρώματα και τις φωτοσκιάσεις (συναισθήματα) που ο αναγνώστης θα ανακαλύπτει στην πορεία. Εδώ έγκειται και η γοητεία της συγγραφής. Μην ξεχνάμε πως το πρώτο ταξίδι το πραγματοποιεί και το απολαμβάνει ο ίδιος ο συγγραφέας. Απλά θέματα, λοιπόν, που σας ταιριάζουν, που αφήνουν ζωτικό χώρο στη φαντασία και στο ταλέντο σας αλλά και στην καρδιά σας να βγάλει όλο το μέσα της υλικό για να δημιουργήσει, γιατί αυτό είθισται να κάνουν οι συγγραφείς. Για παράδειγμα ένα πουλί αιχμαλωτισμένο σ’ ένα κλουβί για να απολαμβάνει ο θύτης του την αισθητική του κελαϊδίσματός του, των χρωμάτων του κ.λπ., αποστερώντας του έτσι το πιο πολύτιμο θεϊκό δώρο. Την ελευθερία. Απλό θέμα αλλά πολύ ζουμερό. Απέραντος ουρανός όπου η φαντασία μας μπορεί να ανοίξει φτερά και η πέννα μας να απλώσει στο χαρτί όλο το μαλακό υλικό της καρδιάς μας, τα πιο τρυφερά συναισθήματά σας, τη δικαιολογημένη αγανάκτησή σας, πάντα μέσα από τα γεγονότα και πάντοτε χωρίς να κάνετε προσωπική αναφορά. Άστε τον αναγνώστη να τα ανακαλύψει ο ίδιος. Δώστε περιγραφές με χρώμα και γλαφυρότητα χωρίς όμως υπερβολές.
